Azah’s First Stage Show ..

കുറേ നാളുകൾ ഞാൻ വേർഡ്പ്രസ്സ് നിന്നൊക്കെ ഓഫ്‌ലൈൻ ആയിരുന്നു . കാര്യം വേറെ ഒന്നും കൊണ്ടല്ല ട്ടോ . വീടും ഹോസ്പിറ്റലിലും കഴിഞ്ഞു എന്തെങ്കിലും കുത്തി കുറിക്കാൻ സമയം ഇല്ലാ .. ഇന്നിപ്പോ മെയിൽ നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വന്നിരിക്കുന്നു . .ഞാൻ മറന്നാലും ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ ആളുണ്ട് എന്ന പോലെ. എന്തെഴുതും എന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. മനസ്സിൽ Azah തന്നെയാണ്. അവളുടെ കുസൃതികളും പിടിവാശിയും ഒക്കെ എഴുതിയാൽ തീരില്ലലോ . ഇവിടെ ഈദ് ഷോ പ്രമാണിച്ചു ഏഷ്യാനെറ്റ് റേഡിയോ റോഡ് ഷോ ഉണ്ടായിരുന്നു . രാജീവ് കോടമ്പള്ളി , നിയാസ് , ഗ്രീഷ്മ തുടങ്ങി പ്രമുഖ റേഡിയോ ജോക്കികൾ അരങ്ങു തകർത്തു . ഏതു ഷോയ്ക്ക് പോയാലും ഞങ്ങൾക്ക് ബാക് റോയിൽ എവിടെ എങ്കിലും തിങ്ങി നില്ക്കാനേ പറ്റാറുള്ളൂ. പക്ഷെ ഈ പ്രാവശ്യം എന്തോ ഫസ്റ്റ് റോ യിൽ തന്നെ സീറ്റ് കിട്ടി. ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഫസ്റ്റ് എന്ന പോലെ ഞങ്ങൾ മുന്നിൽ തന്നെ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു . പരിപാടി തുടങ്ങിയത് മുതൽ Azah ഉറക്കമായിരുന്നു . അവൾക്ക് പാട്ടും ഡാൻസും ഒക്കെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ് . പറഞ്ഞിട്ടെന്താ അവിടെ എത്തിയത് മുതൽ തോളിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങി . അവർ പല ഗെയിം ഷോയ്ക്കും വിളിച്ചു . മോൾ ഉറക്കമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു സ്കൂട്ടായി. അല്ലാതെ അവിടെ സ്റ്റേജിൽ കയറി പാട്ടു പാടാനും ഡാൻസ് കളിക്കാനും വയ്യാത്തൊണ്ടല്ലാ ട്ടോ. ഒരു മെഡിമിക്‌സ് ന്റെ ഗിഫ്റ് വൗച്ചർ കിട്ടാൻ വേണ്ടി ഓരോ couples നേ കൊണ്ട് അവർ കളിപ്പിക്കുന്നത്  കാണുമ്പോൾ ശരിക്കും ചിരി വരും . രാജീവ് കോടമ്പള്ളിയുടെ “ഓട പഴം പോലുള്ള ” കലാഭവൻ മണിയുടെ പാട്ടിന്റെ ഓളം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല അവൾ പെട്ടന്ന് ഞെട്ടി എണീറ്റു .കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ ഫുൾ പാട്ടും മേളവും. അവൾ കുറച്ച നേരം അമ്പരന്നു പോയി. പക്ഷെ പെട്ടന്ന് തന്നെ “പാട്ട്, ഡാൻസ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു സ്റ്റേജിലേക്ക് പോവാൻ വാശി പിടിച്ചു . അയ്യോ ഒന്നരവയസ്സ് അല്ലെ ആയുള്ളൂ നേരാംവണ്ണം നടക്കാൻ പോലും ആയിട്ടില്ല അപ്പോളാണ് സ്റ്റേജിൽ കയറിഡാൻസ് ചെയ്യാൻ പോണേ . എനിക്ക് എന്തോ അവളെ തനിച്ചു വിടാൻ പേടി. അവൾ വാശി യായി. കരച്ചിൽ ആയി. ഒടുവിൽ മെല്ലെ സ്റ്റേജിലേക് കയറ്റി വിട്ടു . അവിടെ സ്റ്റേജിൽ കയറിയപ്പോൾ അവൾ ഇത്രയും എന്ജോയ് ചെയ്ത പാട്ടും ഡാൻസും ആസ്വദിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ശരിക്കും ഞാൻ ഞെട്ടി . കൈ മുട്ടുന്നു , ചിരിക്കുന്നു , അവൾക്ക് അറിയാവുന്ന സ്റെപ്സ് ഒക്കെ ഇടുന്നു. ഇത്രയും നിഷ്കളങ്കമായ സപ്പോർട്ട് വേദിയിൽ പാടികൊണ്ടിരിക്കുന്നവർക് ഇതുവരെ കിട്ടി കാണില്ല. എല്ലാരേം നോക്കി പുഞ്ചിരിചു സ്റ്റേജിൽ നിൽക്കുന്നത് അവളാണെങ്കിലും മിടിക്കുന്നത് എന്റെ ഹൃദയമാണ് . എന്തോ സന്തോഷം കൊണ്ടാണോ അഭിമാനം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ഫോട്ടോ പോലും ക്ലാരിറ്റിയിൽ എടുക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

സ്വന്തമെന്നു പറയാൻ മക്കൾ ഉണ്ടാവുക എന്നത് വല്ലാത്ത അനുഭൂതി ആണ് . . ദൈവം നമുക് തരുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യവും അത് തന്നെ . . . അവരുടെ കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു ഓർമ്മകൾ സമ്മാനിക്കുന്നത് വലിയ സന്തോഷങ്ങളാണ്. ജീവിതം മുഴുവൻ ഓർത്തുവെക്കാൻ ചിലത് . .

Advertisements

Waiting for Election Result . . .

Election ….Election …എല്ലാടത്തും Election  മയം ..രാവിലെ എണീറ്റപ്പോൾ എല്ലാരും TVക്ക് മുൻപിൽ .. പിന്നെ ഓഫീസിലേക് വരുന്ന വഴി ഏഷ്യാനെറ്റ്‌ റേഡിയോ .. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു  ഇവിടെ  ഹോസ്പിറ്റലിൽ എതിയപോൾ മലയാളികൾ  ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലും ഇരുന്നു മൊബൈൽ ഫോണിന്റെ ചെറിയ സ്ക്രീനിൽ  വലിയ വാർത്തകൾ .. ഈ റിസൾട്ട്‌ ഒന്ന് വേഗം അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ .. .

Our Smiling Cuties …

കുട എടുക്കാൻ മറക്കുന്ന മഴക്കാലം

 

ഇന്നലെ രാത്രി ഇവിടെ ദോഹയിൽ നല്ല മഴ ആയിരുന്നു ടൂ . മഴ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കോട മഴ തന്നെ . ഇവിടുത്തെ മഴ നാടിലെ പോലെ അല്ല . ഒന്ന് പെയ്താൽ റോഡിൽ ഒക്കെ വെള്ളം കെട്ടി ആകെ കുഴപ്പമാവും . മണ്ണിന്റെ മണമുള്ള നാട്ടിലെ മഴ അത് കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കാൻ തന്നെ എന്തോ ഒരു സുഖമാണ് . വരാന്തയിൽ ചാരുപടിയിൽ കാലു നീട്ടി മുറ്റത്തേക് നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ ചെറിയ മഴ ചാറ്റൽ ഈറനണിയിക്കുന്നത് ഓർമ്മ ചെരാതിലെവിടെയോ പൊടിപിടിച്ച ബാല്യം തന്നെ ..സ്കൂളിലേക് പോകുന്ന വഴിയെ നിറയെ ഐരാണി ചെടികൾ ആണ് . ഐരാണി പൂക്കൾ ഇന്നും ഉണ്ടോ എന്നറിയില്ല . നിങ്ങളിൽ ചിലരെങ്കിലും ആദ്യായിട്ട് കേള്ക്കാവും .. വയലെറ്റ് നിറത്തിൽ നടുവിൽ മഞ്ഞ മുള്ളുകൾ പോലെ . പിന്നെ ആ പൂവിന്റെ താഴെ ഒരു ചെറിയ വിത്ത് പോലെ കാണാം . അത് കഴിക്കാം എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കേട്ടിരുന്നു . ചിലപ്പോ ചായയിൽ വീണ ഉറുമ്പിനെ കഴിക്കുനത് കണ്ണിനു നല്ലതാണു എന്ന് പണ്ടത്തെ അമ്മമാർ പറയുന്നത് പോലെ നുണ കഥകൾ ആവും .മഴത്തുള്ളികൾ പൊതിഞ്ഞ ഐരാണി പൂകൾ പറിച്ചു അതിന്റെ വിത്തുകൾ കടിച്ചു തിന്നുകൊണ്ടാണ് മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും സ്കൂളിലേക് നടക്കാറ് . താറിട്ട റോഡ്‌ കഴിഞ്ഞാൽ കഷ്ടിച്ചു ഒരാൾക്ക് മാത്രം നടന്നു പോകാവുന്ന ഇടവഴി കടന്നു വേണം സ്കൂളിൽ എത്താൻ. ഒരു കുഞ്ഞു മല മുകളിൽ . മിക്ക സ്കൂളുകളും എന്ത് കൊണ്ടാണ് മല മുകളിൽ എന്നത് എനിക്ക് ഇപോളും മനസിലാവാത്ത കാര്യം ആണ് .മഴക്കോൾ കണ്ടാൽ പിന്നെ സ്കൂൾ വിടും . എല്ലാരോടും വേഗം വീടിലേക് പൊക്കോളാൻ പറഞ്ഞു ടീച്ചേർസ് ബാഗും കുടയുമൊക്കെ എടുത്ത് സ്ഥലം വിടും. അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ഒരു മഴക്കാലത്ത് ഞാനും അനിയത്തിയും തിരികെ വീടിലേക്ക്‌ പോവുന്ന വഴി ഒരു കുളമുണ്ട് അവിടേക് പോയി .മഴയത്ത് പരക്കം പായുന്ന പരൽ മീനിനെ കാണാൻ , പിന്നെ കടലാസ് തോണിയിറക്കാൻ അങ്ങനെ ഒരുപാട് പ്ലാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു . വഴിയെ കുറെ ചളിരും (തിന്നാൽ നാവോക്കെ നീലകലർ ആവും ) നുള്ളിക്കയും (മഞ്ചാടി കുരു പോലെ ഒരെണ്ണം) , ഐരാണി പൂക്കളും ഒക്കെ പറിച്ചു . ആടി പാടി അവിടെ എത്തിയപ്പോളെക്കും മഴ ചാറ്റി  തുടങ്ങിയിരുന്നു ..”വെയിലും മഴയും കുഞ്ഞി കുറുക്കന്റെ കല്യാണം ” എന്നോകെ പാടി പാടിയിരുന്നു യാത്ര . . കുളക്കരയിൽ തുണിയലക്കാൻ വരുന്നവരെയൊന്നും കാണാൻ ഇല്ല. ആരും ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന കുളം എന്തോ നിഗൂഡമായി തോന്നി . എന്നാലും കാല് നനച്ചു തോണി ഇറക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു . പെട്ടന്ന് ആരോ കയ്യിൽ  പിടിച്ചു വലിച്ചത് . നോക്കുമ്പോൾ ഉമ്മയെ സാഹയിക്കാൻ പുറം പണിക്കൊക്കെ വരുന്ന ചേച്ചി ആണ് . മഴയത്താണോ കുളത്തിൽ കളിക്കണേ. വേഗം വീട്ടിക്ക് പൊക്കൊ . അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ചെന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും ട്ടോ. നല്ല അടി കിട്ടും..ഇതെവിടുന്നു വന്നു എന്നൊക്കെ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് പ്രാകി കൊണ്ട് ഞാനും അനിയത്തിയും തിരികെ വീട്ടിലേക് പോന്നു . . ഞങ്ങൾടെ പിന്നാലെ വീടെത്തുവോളം ആ ചേച്ചിയും ഉണ്ടായിരന്നു . മഴ അപ്പോളേക്കും നന്നായി പേയ്തതിനാൽ ബാഗും മറ്റും വരാന്തയിൽ  വച്ച് കൊണ്ട് കുളിമുറിയിലേക് ഒരോട്ടമായിരുന്നു  .. അന്ന് രാത്രി മഴയത് നനഞ്ഞു  ഒട്ടിപിടിച്ച നോട്ടു പുസ്തകത്തിലെ പേജുകൾ മറിക്കും പോളും ആ ചെച്ചിയോടുള്ള ദേഷ്യം മാറിയില്ലായിരുന്നു .. .

                                              (നോക്കണ്ടഡാ ഉണ്ണീ ഇതു ഞങ്ങളല്ല) 

നിഗൂഡമായ ആ കുളത്തിൽ കാലു വഴുതി വീണിരുന്നെങ്കിലോ നീന്തൽ ബേസിക് പോലും അറിയാത്ത ഞങ്ങൾടെ കാര്യം .. എത്ര ഉച്ചത്തിൽ കരഞ്ഞാലും മഴയുടെ കോലാഹലത്തിൽ ആരും കേൾക്കില്ല . .ഇപ്പോൾ ഓർക്കുമ്പോൾ ശരിക്കും ഉള്ളിൽ എന്തോ പേടിയാണ്.. തിരിച്ചു ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ ഞങ്ങള വീട് വരെ എത്തിച്ചത് ആ നല്ല മനസ്സ് .. ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും നഗരങ്ങളിലേക്ക് പറിച്ചു നടുമ്പോൾ നമുക്ക് നഷ്ടമാവുന്നത് ഈ മഴയും ഗൃഹാതുരത്ത്വവും  മാത്രമല്ല മനസ്സിൽ നന്മയുള്ള ഒത്തിരി പേരുടെ സ്നേഹം കൂടെയാണ്… 

You and Me

ആര് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞുപോയ ബാല്യം
തിരികേ വരില്ലാ എന്ന്
നിന്റെ ഒരു പുഞ്ചിരി മതിയല്ലോ
കാലവും നേരവും മറന്നു
ചാറ്റൽ മഴയിൽ എന്നോണം
ഓർമ്മകൾ എന്നെ നനയ്ക്കാൻ …

Me and Annoos

“രണ്ടു പേർക്കും  ഒരേ ചിരിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ കൂട്ടുകാരിയെ ഓർക്കുന്നു ..  എന്താ ശരിയല്ലേ… നിങ്ങള്ക്കും തോന്നുന്നില്ലേ “

ഇന്നത്തെ ചിന്താവിഷയം

ഇന്നു രാവിലെ ഫേസ്ബുക്ക് തുറന്നപോൾ മുഴുവൻ അനുശാന്തി നിനോ മാത്യു ചെയ്ത അറും കൊലയെ കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകൾ ആണ് .. ഒരു അമ്മയുടെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സാധാരണ പെണ്കുട്ടിയുടെ കണ്ണിലൂടെ വായിക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാവുന്നു . “എന്ത് ശിക്ഷയും തന്നോളൂ മാതൃത്വത്തിന് അപമാനമെന്ന്‌ പറയരുത് ” എന്നൊക്കെ ഉള്ള പ്രസ്ഥാവനകൾ എങ്ങനെ ഇനിയും അനുശാന്തിക് പറയാൻ കഴിയുന്നു . മാതൃത്വം എന്താണെന്നു അവര്ക്ക് അറിയാമോ . സ്വന്തം രക്തത്തിൽ പിറന്ന കുഞ്ഞിനെ  ക്രൂരമായി കൊല്ലാൻ ദിവസങ്ങള്ക്ക് മുൻപേ പദ്ധതി തയാറാക്കി കൂട്ടു നിന്നു ..ജീവന്റെ തുടിപ്പായി ഉദരത്തിൽ ഒൻപത് മാസം കൊണ്ട് നടന്നു പിന്നെ ഒരുപാട് അസ്ഥികൾ ഒരുമിച്ച് പൊടിയുന്ന വേദന സഹിച്ചു ജന്മം നല്കി അമ്മിഞ്ഞ പാല് മണം വിട്ടുമാറാത്ത കരളിന്റെ കഷ്ണമായ കുഞ്ഞു മോളെ. .വൈകുന്നേരം അമ്മ വരുന്നത് കാത്തു മുറിയിലും മുറ്റത്തും ഓടി നടന്ന ഒരു ചിലങ്കയുടെ കിലുക്കം .കാമുകന്റെ കത്തി ആ കുഞ്ഞു കഴുത്തിന്‌ നേരെ നീളുമ്പോൾ പേടിച്ചു കരഞ്ഞു അവൾ അമ്മേ എന്നാവില്ലേ വിളിച്ചത് … ആരെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞുവോ അവർ തന്നെയാണ് തന്നെ കൊല്ലുന്നത് എന്ന് ആ കുഞ്ഞു മനസിന്‌ അറിയില്ലാവും.. അനുശാന്തി നിന്നെ പോലുള്ളവർ മാതൃത്വത്തിന് മാത്രമല്ല സ്ത്രീത്വതിനും അപമാനമാണ്. കുഞ്ഞിനേയും ഭർത്താവിനെയും ഒക്കെ കൊന്നു കഴിഞ്ഞു ആരും അറിയാതെ കാമുകനും ഒത്തു ഒരു സ്വസ്ഥ ജീവിതം നയിക്കാം എന്നാണോ  കരുതിയത്. എത്ര വലിയ ടെക്നോളജി ഉപയോഗിച്ചാലും ദൈവം ഒരു അടയാളം ബാക്കിവേക്കും . ഇനിയിപ്പോ ആരും അറിയാതെ പോയാലും അലറി കരയുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു മുഖം നിന്നെ വെട്ടയാടില്ലേ . ജീവൻ എടുക്കുന്നത് അല്ല സ്വന്തം ജീവൻ കളഞ്ഞും ചിറകിനടിയിൽ തണലെകുന്നതാണ്‌ മാതൃത്വം ..

സ്ത്രീ സമത്വത്തിനും മറ്റും വാദിക്കുന്ന ഫെമിനിസ്റ്റുകൾ എന്ത് കൊണ്ട് ഇങ്ങനെയുള്ള അസമത്വം കാണാതെ പോവുന്നു .കഴുത്ത് അറത്തിട്ടും ജീവൻ പിടഞ്ഞു ഇല്ലാതാവുന്നത് വരെ നോക്കി ഇരിക്കാൻ ചിലപ്പോൾ വേട്ടയാടുന്ന മൃഗങ്ങൾക്ക് വരെ കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല .  മനസാക്ഷി തൊട്ടു തീണ്ടാത്ത നിനോയും എല്ലാത്തിന്റെയും  മാസ്റ്റർ പ്ലാൻ തയ്യാറാക്കി സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ ജീവനെടുക്കാൻ കൂട്ടുനിന്ന അനുശാന്തിയും മനുഷ്യരുടെ ഗണത്തിൽ പെടുത്താൻ പറ്റാത്തവരാണ് ..വധശിക്ഷയിൽ കുറഞ്ഞതൊന്നും രണ്ടുപേരും അർഹിക്കുന്നില്ല .. 

നമുടെ നിയമത്തിന്റെ കാര്യമാണ്. ഗോവിന്ദചാമിയെ പോലുള്ളവർ ജയിലിൽ തിന്നു കൊഴുക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര കാലമായി. നിയമത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും പഴുതിലൂടെ ഇറങ്ങിപോവാൻ അവസരങ്ങൾ ഏറെയാണ് . ഗൾഫ് രാജ്യങ്ങളിലെ പോലെ ഒരു നിയമ വ്യവസ്ഥ നമ്മുടെ നാട്ടിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ……

 

DO WHAT YOU LOVE ……

നിങ്ങളോട് ഞാൻ ഒരു കഥ പറയട്ടെ . കഥ എന്ന് പറയുമ്പോൾ പണ്ട് ആമയും മുയലും പന്തയം  വച്ചത് പോലെ ഒന്നുമല്ല ടോ . ആമയും മുയലിന്റെയും തുടർ കഥയായി “ആമയുടെ പ്രതികാരം” ഒക്കെ ഇറങ്ങിയത് നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ . ഇനി ഇപ്പോൾ അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ വീട്ടിൽ പോക്കിരി പിള്ളേരോട്  ചോദിച്ചാൽ മതി . തിരിച്ചു മുയൽ വീണ്ടും വാതുവേച്ചത് വരെ അവർ പറഞ്ഞു തരും .എനിക്ക് ഇപ്പോൾ അത് കൂടെ പറയാനുള്ള സമയം ഇല്ല ഹേ . ശോ ഞാൻ പറയാൻ വന്ന കഥ മറന്നു പോയല്ലോ …

അതായത് രമണാ കാലം ഒരു പത്തു അല്ല ഒരു പതിഞ്ചു കൊല്ലം പിന്നോട് ഓടട്ടെ .. ഓടാൻ ഇത്തിരി ബുദ്ധിമുട്ട് കാണും ..വല്ല കുതിര പുറത്തോ അൽ ഒട്ടകപുറത്തോ കയറിക്കോ … ഞാൻ ഈ മുടി ഒക്കെ മുന്നില് മുറിച്ചു ഹെയർ ബാൻഡ് ഒക്കെ വച്ച് ടൈ ഒക്കെ കെട്ടി നടക്കണ കാലം . അന്ന് സ്കൂൾ യുവജനോത്സവം വരുമ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു ആരവം ആണ് . ക്ലാസ്സിൽ ഇരിക്കാതെ ഓടി കളിച്ചു നടക്കണമെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും പരിപാടിയിൽ നിന്നെ പറ്റൂ .അപ്പോൾ ഞാൻ ആലോചിക്കും എനിക്കിപോൾ എന്താ പറ്റാത്തത് .സന്ഘഗാനംയിരുന്നു ആദ്യം മനസ്സിൽ . ഓടിഷൻ റൌണ്ടിൽ ഞാനും പോയി . ഇപോ അങ്ങനെ ഒക്കെ പരേന്നതാണല്ലോ അതിന്റെ ഒരു ഇത് . സെലെക്ഷൻ    നടത്തുന്നത് സ്കൂളിലെ ഒരു വാനമ്പാടി ആണ് . അവൾ ഒരു ലൈൻ പാടും .അത് നമ്മൾ ഏറ്റു പാടണം . സംഗതികൾ ഒക്കെ വന്നാൽ “എൽദോ നിന്നേം സിനിമയിൽ എടുക്കും “. എന്റെ ഊഴം വന്നു . “സനിത നിപമ പാമാരി മരിസ സാരി ,നിപമ നിപമ നീസാ”.. വാനമ്പാടി പാടി തന്നു . എന്തോരോ എങ്ങനേ .. നെട്ടൂരനോടണോ നിന്റെ കളി . പാടുമ്പോൾ ഈ പായും മായും അങ്ങട് ചേരുന്നില്ല. ആദ്യായോണ്ടാണ് ഞാൻ നന്നായി പാടും .എന്നോകെ പറഞ്ഞു അവിടെ തന്നെ നിന്ന് ഞാൻ പ മ പ മ പാടികൊണ്ടിരിന്നു . ആ കാലത്തൊക്കെ ദാസനും വിജയനും പോലെ ഒരു കൂട്ടുകാരി എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു .അവൾ വന്നു പറഞ്ഞു “ഇതു വേണ്ട്ര , അത് വേണ്ട്ര ഈ പായും മായും വേണ്ട്ര ” അപ്പുറത്തെ റൂമിലേ ഒപ്പന സെലെക്ഷൻ   ഉണ്ട് .അവിടെ പോവാം .അതാവുമ്പോൾ കൈ മുട്ടി ഓടിയാൽ മതി . പിന്നെ നല്ലോണം ചിരിച്ചു തല ആട്ടണം .എനിക്ക് പാടാൻ ആവാത്തത് കൊണ്ടല്ല . നിനക്ക് അതാണ് ഇഷ്ടം എങ്കിൽ അതാവട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു അങ്ങോട്ട്‌ വച്ച് പിടിച്ചു . അവിടെ നല്ല ഓട്ടവും കൊട്ടും തന്നെ . കൈ മുട്ടി തല നല്ലോണം ആട്ടി ഞങ്ങളും ഓടി . അപ്പോൾ ഓടിഷൻ നടത്തുന്ന മാഷ് പറഞ്ഞു . അതേയ് പശു കുത്താൻ വരുന്ന പോലെ അല്ലെ ഒരു ഈണത്തിൽ ഒക്കെ ഓടഡേയ് ” കിതച്ചു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ നേരെ ഓടി . ക്ലാസ്സിലേക്ക് . ഈ പരിപാടി ഒന്നും നമുക്ക് പറ്റിയതല്ല. പാട്ടും ഒപ്പനയും അല്ലെങ്കിലും അതുകൊണ്ടൊക്കെ എന്ത് കാര്യമാണ്.എന്നൊക്കെ മനസ്സിൽ വിജാരിചെങ്കിലും  എവിടെയും തെരെഞ്ഞെടുക്കപെടാത്തതിനെ ഓർത്ത് വിഷമിച്ചു ഞാൻ ഇരുന്നു . .

 

പൊടുന്നനെ ആണ് കഥ മത്സരം നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന നോട്ടീസ് ക്ലാസ്സിൽ വായിച്ചത് . ഞാനും മെല്ലെ എണീറ്റു . ഈ ബുദ്ധി എന്തേ നമുക്ക് നേരത്തെ തോന്നാതിരുന്നെ എന്ന് പറഞ്ഞു വിജയനും . കഥ മത്സര റൂമിലെ ശാന്തത ചിലപ്പോൾ പരീക്ഷ റൂമില വരെ കാണില്ല . ഇവിടെ ആര്ക്കും ആരോടും ഒന്നും ചോദിയ്ക്കാൻ ഇല്ല . പറയാനും. വിഷയം “കാത്തിരുപ്പ്” ആയിരുന്നു .. ആരെ കാത്തിരിക്കാന എന്നാ അങ്ങട്ട് എഴുതല്ലേ എന്നാ മട്ടിൽ ഞാനും തുടങ്ങി .എന്റെ പേനയിലെ മഷി തീരുന്നത് വരെ ഞാൻ എഴുത്തും .ഹും എന്നൊക്കെ വിജരിച്ചു തുടങ്ങി .പറഞ്ഞത് അറം പറ്റിയെന്നു തോന്നി. പണ്ടാരം പേനയിൽ മഷി തീർന്നു .. ഒരു പേന ഉണ്ടോ എക്സ്ട്രാ എന്ന് ചോദിച്ചു പേനയിക് കാതിരുന്നെന്റെ സമയം തീർന്നു …

അന്നത്തെ മത്സരത്തിൽ ഞാൻ എട്ടു നിലയിൽ പൊട്ടി എന്ന് സത്യം . പക്ഷെ പിന്നീട് ഇങ്ങോട്ട് പേനയും കടലാസും എന്റെ ഇഷ്ട മിത്രങ്ങൾ ആയി . കാരണം വേറെ ഒന്നും അല്ല. എഴുത്ത് എനിക്ക് എല്ലാത്തിൽ നിന്നും ഒരു രക്ഷപെടൽ ആണ് . പണ്ട് ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലെ വിരസതയിൽ നിന്നും ആണെങ്കിൽ ഇന്നു ചിലപ്പോൾ ജീവിതത്തിന്റെ . … ദേഷ്യവും വിഷമവും എകന്തതയുമൊക്കെ എഴുതി ഇല്ലാതാക്കാം . പിന്നെ പണ്ടൊക്കെ ആരോടെങ്കിലും ദേഷ്യം തോന്നിയാൽ ഒരു കടലാസ്സിൽ നിറയെ കുത്തിവരഞ്ഞാൽ അത് അലിഞ്ഞു പോകുമായിരുന്നു. ഇത് ഇവിടെ പറയേണ്ട കാര്യം എന്താവും എന്നായിരിക്കും ലെ. ഒരു അവസരം കിട്ടിയപോൾ പറഞ്ഞൂന്നെ ഉള്ളൂ ..

പരാജയങ്ങൾ ഉണ്ടായിക്കോട്ടെ. ഒരുപാട്  ഓടി തളരുമ്പോൾ ഒരു  വഴി നമുക്ക് മുന്നില് എന്തായാലും തുറന്നു വരും . നാം എങ്ങോട് പോണം എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് നമ്മൾ തന്നെ ആണ് . മുള്ളും കല്ലും ചാടി കടന്നു ഒരു പുതിയ വഴിയെ നടക്കാൻ പെട്ടന് കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല. പക്ഷെ യാത്രകൾ തുടരണം . ..മനസിന്റെ സന്തോഷം എവിടെയോക്കെയോ പാത്തിരിപുണ്ട് .. തേടി പിടിച്ചു അനുഭവിക്കുന്നത് ഒരു സുഖമാണ് ..